Według CDC na każde 100 dzieci poniżej osiemnastego roku życia, 4 cierpi z powodu alergii pokarmowych. Zachorowalność ciągle rośnie.
[dropcap]A[/dropcap]lergia to niewłaściwa odpowiedź układu odpornościowego na białka znajdujące się w żywności. Główne alergeny pokarmowe to mleko, jajka, orzeszki ziemne, orzechy, pszenica, soja, ryby i owoce morza. Alergia jest nieuleczalna. Całkowite unikanie uczulającego pożywienia to jedyny sposób na zapobiegnięcie reakcji. W przypadku reakcji anafilaktycznej, ratunkiem jest szybki zastrzyk z epinefryny (inna nazwa adrenaliny).
Szkoły to jedno z głównych miejsc, w którym dziecko narażone jest na wystąpienie reakcji alergicznej. Niniejszy materiał wideo porusza 10 ważnych tematów dotyczących tego, jak pomóc szkołom opiekować się rosnącą liczbą dzieci cierpiących na alergie.
Uczniowie cierpiący na alergie pokarmowe powinni mieć równy dostęp i szanse na naukę.
Peter Hunt, naukowiec z CDC (Centrum Zapobiegania i Kontroli Chorób w Atlancie) mówi o wzroście liczby zachorowań na alergie pokarmowe oraz o tym, że szkoły powinny być gotowe, aby w odpowiedni sposób zareagować na napływ uczniów z tego typu problemem. Szkoły powinny zapewnić małym alergikom równy dostęp do wiedzy oraz równe szanse na naukę. Dr Raymond Lechner, kurator nadzorujący szkoły publiczne w 39 dystrykcie Wilmette, stan Illinois, przypomina, że szkoły są miejscem przeznaczonym dla dzieci i muszą one czuć się w nich mile widziane. Muszą także być pewne, że szkoła zapewnia im bezpieczne środowisko do nauki.
Przywództwo i praca zespołowa są szczególnie ważne w skutecznym zajmowaniu się alergiami pokarmowymi.
Dla obwodu szkolnego ważne jest ustanowienie przywództwa, które będzie nadawać ton działaniom związanym z tematyką alergii. Członkowie rady szkoły oraz kurator wraz ze swoimi pracownikami zapewniają takie przywództwo. Wyznaczają kierunek działań, co jest kluczowe w efektywnym zajmowaniu się kwestią uczniów z problemem alergicznym. Kahtryn Groth, przewodnicząca rady szkolnej okręgu Frederick mówi o swoich zadaniach związanych z ustanawianiem odpowiedniej polityki dotyczącej dzieci z alergiami. Peter Hunt uświadamia z kolei, że wprowadzenie odpowiednich zmian nie wymaga wcale wielkich nakładów. Dr Lechner mówi, że mile widziany jest wkład rodziców w szkolną politykę, gdyż to oni najlepiej znają potrzeby swoich dzieci.
Należy ustanowić indywidualny plan zdrowotny dla każdego ucznia z alergią pokarmową.
Indywidualny plan zdrowotny (ang. IHP) to pisemny dokument, który przedstawia niezbędne informacje związane z przewlekłymi chorobami, na które cierpi dany uczeń. Do takich zalicza się alergię pokarmową. Dokument ten to wynik pracy rodziny ucznia, jego lekarza prowadzącego oraz personelu szkolnego. Pam Strunk, szkolna pielęgniarka mówi, że posiadanie takiego planu jest z korzyścią dla wszystkich. Dzięki temu personel w szkole wie dokładnie, co robić w przypadku ucznia z alergią pokarmową. Taki plan zawiera zdjęcie dziecka oraz opis wszystkich możliwych objawów jego schorzenia.
Szkolna pielęgniarka odgrywa ważną rolę w opracowaniu i implementacji szkolnego planu dotyczącego alergii pokarmowych.
Pielęgniarka szkolna to osoba, która ma duży udział w kształtowaniu w szkole bezpiecznego środowiska dla dziecka z alergią pokarmową. Poza podawaniem niezbędnych leków, przygotowuje także innych pracowników szkoły na wypadek nagłej sytuacji związanej ze zdrowiem dziecka. Czasem jednak szkoły nie posiadają pielęgniarek. W takich wypadkach na dyrekcji spoczywa obowiązek wyszkolenia i wyznaczenia osób, które będą potrafiły zareagować w razie wystąpienia u ucznia reakcji alergicznej.
Uświadamianie i edukacja na temat alergii pokarmowych są bardzo ważne w zapobieganiu reakcjom i minimalizowaniu wyobcowania uczniów cierpiących na alergie.
Poza wyszkoleniem pracowników, ważne jest także edukowanie innych dzieci na temat alergii i tego, jak są w stanie pomóc swoim chorym kolegom i koleżankom. Przykładem takiej akcji edukacyjnej jest oglądanie z dziećmi kreskówki o Aleksandrze, słoniu, który nie mógł jeść orzeszków. Kreskówka ta pozwala zaangażować dzieci w dyskusję na temat alergii pokarmowych.
Skuteczne stosowanie strategii zarządzania alergiami pokarmowymi może obniżyć ryzyko wystąpienia reakcji.
W dzisiejszych czasach żywność występuje niemal wszędzie w szkole, jednak istnieją sposoby, dzięki którym można zmniejszyć ryzyko wystąpienia reakcji alergicznej. Henry opowiada o swojej szkole, w której wystawiono specjalne wolne od orzeszków stoliki w stołówce oraz urządzono wolne od orzeszków sale lekcyjne. Inne przykładowe strategie redukujące ryzyko reakcji to: mycie rąk, zakaz dzielenia się jedzeniem, specjalne miejsca dla alergików, czyszczenie stołów oraz zapewnienie zdrowych i wolnych od alergenów przekąsek. Można także uczynić niektóre sale lekcyjne obszarami wolnymi od wszelkiego jedzenia.
Znęcanie się nad uczniami cierpiącymi na alergie pokarmowe nie może być tolerowane.
Odpowiedzią szkoły na zgłoszenie dotyczące znęcania się nad uczniem-alergikiem powinno być stanowcze i jednocześnie mieć terapeutyczne działanie. Szkoła musi być czujna na tego typu ekscesy. Większość placówek odwiedzonych przez autorów filmu wdrożyło politykę „zero tolerancji” wobec przemocy związanej ze stanem zdrowia uczniów. Jednocześnie nie zgłaszają one żadnych niepokojących sygnałów. Jak same twierdzą, zawdzięczają to cierpliwej edukacji uczniów, którzy rozumieją i akceptują swoich chorych kolegów.
Podejście do alergii pokarmowej powinno odzwierciedlać kulturowe i społeczno-ekonomiczne uwarunkowania społeczności szkolnej.
Szkoła podstawowa Joyner w San Diego, stan Kalifornia, ma charakter wielokulturowy, a dla dużej części uczniów angielski nie jest podstawowym językiem. Dyrektor szkoły Gilbert Gutierrez zaznacza, że zajmując się problemem alergii należy mieć na uwadze szerszą perspektywę – w tym barierę językową czy różnice ekonomiczne między rodzinami uczniów. Przykładem problemu mogą być zwyczaje kulinarne rodzin o różnym pochodzeniu. Czasem rodzice uczniów z dobrego serca pragną przynieść do szkoły tradycyjne dla swojej kultury jedzenie, co może stanowić problem w kontekście alergii pokarmowych. W zamian proponuje im się ochotnicze prace na rzecz szkoły, dzięki czemu mogą pokazać jak bardzo im zależy na edukacji swoich dzieci i społeczności szkolnej, której są częścią.
Strategie dotyczące alergii pokarmowych powinny być dostosowane do wieku uczniów.
Amanda jest uczennicą pierwszej klasy szkoły średniej w Frederick County, w stanie Maryland. Problematyka alergii pokarmowych u starszych uczniów ma swoje własne wyzwania. Młodsze dzieci przebywają w dużej mierze w kontrolowanym otoczeniu, nastolatki tymczasem są znacznie bardziej niezależne i odpowiedzialne. Jednym z problemów związanych z młodzieżą są zachowania ryzykowne podejmowane przez uczniów w tym wieku. Inna kwestia to samodzielne noszenie leków potrzebnych w nagłych wypadkach. Dotyczy to także aktywności pozalekcyjnych.
Skuteczne radzenie sobie z alergiami pokarmowymi będzie miało pozytywny wpływ na społeczność szkolną.
Korzyści płynące ze skutecznego wprowadzenia strategii radzenia sobie z alergią są odczuwalne zarówno dla uczniów, nauczycieli, jak i rodziców. Dzieci zyskują bezpieczne miejsce do nauki i rozwoju, nauczyciele poszerzają swoją wiedzę i nabierają doświadczenia w pracy z uczniami o różnych potrzebach, a rodzice zyskują spokój i pewność, że ich dzieci mają zapewnione takie same warunki do rozwoju jak ich zdrowi rówieśnicy.
Film do obejrzenia poniżej:
szkoda,że u nas nie ma takich szkół na pewno było by w nich wielu dobrych fachowców którzy mogli by współpracować z rodzicami i wszyscy mieli by pewność,że ich dzieci są bezpieczne,ponad to taka szkoła dobrze nastawiona na potrzeby dzieci chorych to marzenie każdego rodzica nie tylko dzieci alergicznych ale z jakimikolwiek schorzeniami
szczerze powiem,że szkoła w której wszędzie jest jedzenie? nie jakoś nie podoba mi się to na lekcji trzeba uważać skupić się na czym innym niż to czy są orzeszki w miseczce lub inne jedzenie,co innego z dostosowaniem szkoł na pewno są to inne szkoły ale czy sprawdziły by się w naszym kraju tego nie wiadomo może były by kolejnym niewypałęm